afscheid nemen en cultuurshock
Door: Anouk en Loes
Blijf op de hoogte en volg Anouk
11 Januari 2013 | India, Vijayawada
Hallo allemaal,
Waarschijnlijk ons laatste verhaaltje uit India! De 9de zijn we namelijk vertrokken vanaf Vijayawada naar Mumbai. Dat vertrek was niet makkelijk. 7 januari hebben we allebei een uitje gedaan. Anouk is met de kinderen van de shelter met de bus en boot naar een eiland geweest, waar de kinderen lekker konden klimmen en klauteren. Daar hebben ze wat spelletjes gespeeld (Cricket natuurlijk, de nationale sport hier) en ook was er speciaal eten voor de kinderen. Daarna met de boot en de bus terug en de dag van de kinderen kon niet meer kapot.
Ik ben met de kinderen uit de infirmary naar de bioscoop geweest. Alle kinderen die in staat waren mee te komen zijn mee geweest, dat betekende wel met 10 man in een autoriksha, no problem sister. De film was lang en raar, maar de kinderen vermaakte zich prima. In de pauze nog een zakje popcorn en ons uitje was compleet
De dag daarna zijn we nog even gaan werken en daarna lekker aan gaan rommelen om onze koffers in te pakken. s Avonds hadden we de “heropening” van de shelter en dat was een big happening. Anouk en ik moesten voor in gaan zitten achter een tafel. Daar kregen we een bosje bloemen, een bloemenkrans en een kaart. Naast ons zaten nog 2 jongens die hun college hadden afgesloten en nu Navajeevan gingen verlaten omdat ze een baan gevonden hadden. 2 succesverhalen dus! En toen begon het speechen. Eerst de vader toen de jongens en toen Anouk, wat meteen vertaald werd in Telugu. Daarna kon het computerlokaal/naaiatelier geopend worden. Met een schaar die niet knipte, is het ons uiteindelijk gelukt het lintje door te knippen en toen moest er, geheel Indiaas, een kokosnoot kapot geslagen worden. Nog nooit eerder gedaan, maar toch was het ons gelukt.
Later die avond hadden we afscheidsdiner met de vrijwilligers. We kregen een mooie mok en een certificaat van Navajeevan (heel onverwacht, we moesten eerst zelf onze foto doorsturen)
Van de vrijwilligers kreeg Anouk postcards, want die had ze nog niet genoeg. En ik kreeg een boek. Erg leuk om alle verhalen te lezen.
De 9de zijn we om 11 uur vertrokken richting Mumbai, dat was een treinreis van 22 uur met een stop van 2 uur. Al met al lang, maar wel erg mooi om wat van India te zien. En gelukkig kun je vrij goed slapen in de trein, de banken kunnen namelijk omhoog geklapt worden en dan heb je 3 bedden boven elkaar. En ook om eten en drinken hoef je je geen zorgen te maken. Op elk station komen er 10 verkopers de trein binnen met Chai Chai, Coffee Coffee, Samosa Samosa, Idly Idly, Ice cream etc.
De volgende dag om 11 uur kwamen we aan op het station in Mumbai, waar Anne en Wouter ons al op stonden te wachten. In een auto zijn we naar onze hotels gereden. Omdat het appartement nog niet helemaal rond was, zitten zij in een hotel geregeld door Wouters werk en wij zitten om de hoek in een iets minder duur hotel. Maar de douche is (lauw) warm en er is licht en we hoeven hem maar met zn 2en te delen, dus behoorlijk luxe voor ons.
We zitten in Mumbai in een heel ander deel India, hier kun je alles krijgen. Dus voor lunch hadden we een lekker broodje hamburger en als avond eten ook een heerlijk europees restaurant. En dat is even wennen als je 4 maanden bijna niks anders dan rijst hebt gezien en alleen maar met je handen hebt gegeten. Al met al een behoorlijke cultuurshock dus.
Waarschijnlijk ons laatste verhaaltje uit India! De 9de zijn we namelijk vertrokken vanaf Vijayawada naar Mumbai. Dat vertrek was niet makkelijk. 7 januari hebben we allebei een uitje gedaan. Anouk is met de kinderen van de shelter met de bus en boot naar een eiland geweest, waar de kinderen lekker konden klimmen en klauteren. Daar hebben ze wat spelletjes gespeeld (Cricket natuurlijk, de nationale sport hier) en ook was er speciaal eten voor de kinderen. Daarna met de boot en de bus terug en de dag van de kinderen kon niet meer kapot.
Ik ben met de kinderen uit de infirmary naar de bioscoop geweest. Alle kinderen die in staat waren mee te komen zijn mee geweest, dat betekende wel met 10 man in een autoriksha, no problem sister. De film was lang en raar, maar de kinderen vermaakte zich prima. In de pauze nog een zakje popcorn en ons uitje was compleet
De dag daarna zijn we nog even gaan werken en daarna lekker aan gaan rommelen om onze koffers in te pakken. s Avonds hadden we de “heropening” van de shelter en dat was een big happening. Anouk en ik moesten voor in gaan zitten achter een tafel. Daar kregen we een bosje bloemen, een bloemenkrans en een kaart. Naast ons zaten nog 2 jongens die hun college hadden afgesloten en nu Navajeevan gingen verlaten omdat ze een baan gevonden hadden. 2 succesverhalen dus! En toen begon het speechen. Eerst de vader toen de jongens en toen Anouk, wat meteen vertaald werd in Telugu. Daarna kon het computerlokaal/naaiatelier geopend worden. Met een schaar die niet knipte, is het ons uiteindelijk gelukt het lintje door te knippen en toen moest er, geheel Indiaas, een kokosnoot kapot geslagen worden. Nog nooit eerder gedaan, maar toch was het ons gelukt.
Later die avond hadden we afscheidsdiner met de vrijwilligers. We kregen een mooie mok en een certificaat van Navajeevan (heel onverwacht, we moesten eerst zelf onze foto doorsturen)
Van de vrijwilligers kreeg Anouk postcards, want die had ze nog niet genoeg. En ik kreeg een boek. Erg leuk om alle verhalen te lezen.
De 9de zijn we om 11 uur vertrokken richting Mumbai, dat was een treinreis van 22 uur met een stop van 2 uur. Al met al lang, maar wel erg mooi om wat van India te zien. En gelukkig kun je vrij goed slapen in de trein, de banken kunnen namelijk omhoog geklapt worden en dan heb je 3 bedden boven elkaar. En ook om eten en drinken hoef je je geen zorgen te maken. Op elk station komen er 10 verkopers de trein binnen met Chai Chai, Coffee Coffee, Samosa Samosa, Idly Idly, Ice cream etc.
De volgende dag om 11 uur kwamen we aan op het station in Mumbai, waar Anne en Wouter ons al op stonden te wachten. In een auto zijn we naar onze hotels gereden. Omdat het appartement nog niet helemaal rond was, zitten zij in een hotel geregeld door Wouters werk en wij zitten om de hoek in een iets minder duur hotel. Maar de douche is (lauw) warm en er is licht en we hoeven hem maar met zn 2en te delen, dus behoorlijk luxe voor ons.
We zitten in Mumbai in een heel ander deel India, hier kun je alles krijgen. Dus voor lunch hadden we een lekker broodje hamburger en als avond eten ook een heerlijk europees restaurant. En dat is even wennen als je 4 maanden bijna niks anders dan rijst hebt gezien en alleen maar met je handen hebt gegeten. Al met al een behoorlijke cultuurshock dus.
-
11 Januari 2013 - 14:13
Tante Ans, Ome Hans:
Er zijn er hier heel veel die blij zijn als je weer veilig thuis bent.
En wij horen daar bij.
Fijne reis toegewenst.
T. Ans en O. Hans -
12 Januari 2013 - 19:42
Margot:
Volgens mij zijn jullie twee helden in de shelter en sick room. Volgens mij zijn ze jullie niet snel vergeten! Maar ja, jullie hebben ook ontzettend leuke dingen voor en met ze gedaan.
Nu Mumbai.... Weer een volgende stap. Kijk goed om je heen. Let goed op jezelf en blijf vooral genieten van al het bijzondere dat dit ook weer te bieden heeft!
Het enige waar je rekening mee moet houden: op tijd op het vliegveld zijn en dan lekker uitrusten op weg naar NL. Het is hier koud maar al wel twee dagen lekker zonnig!
Groetjes, ook van Ruby, Harry en Frank
margot -
13 Januari 2013 - 20:34
Marjolein:
Dan hier ook mijn laatste stukje tekst terug, haha. Wat leuk om te horen hoe jullie laatste dagen zijn gegaan daar! Ik ben zo benieuwd naar alles!!! Ik hoop dat julie van het weekend tijd hebben en uitgerust zijn, want ik kom zeker langs!! XXXX en de groeten aan Anne en Wouter -
15 Januari 2013 - 18:52
Heidi:
Alvast een heel hartelijk (ja, warm zal het wat het weer betreft niet zijn..!) welkom terug in Nederland ook Loes en Anouk - bereid je voor op een cultuurshock in het kwadraat na jullie vrijwilligerstijd in Vijayawada..! Leuk om die via deze blog een beetje mee te hebben kunnen beleven! Geniet van de laatste en eerste dagen,
Veel grotjes,
heidi
-
15 Januari 2013 - 23:30
Marij:
Hallo lieve meiden.
Eindelijk zit het er dan op...
Voor jullie dadelijk weer een cultuurschok...
Super trots op wat jullie daar gedaan hebben.
Maar we zullen ook weer erg blij zijn dat jullie weer heelhuids hier in nederland zijn.
Jullie kunnen terug kijken op een geweldige prestatie daar in India.
Geniet dadelijk even van wat rust en dan weer een duik in het leven hier in ons kikkerlandje.
Want het is hier nu echt koud. Brrr...Doe maar een jas aan.
Welkom thuis!!!!
Henk Marij...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
