afscheid nemen en cultuurshock

Hallo allemaal,
Waarschijnlijk ons laatste verhaaltje uit India! De 9de zijn we namelijk vertrokken vanaf Vijayawada naar Mumbai. Dat vertrek was niet makkelijk. 7 januari hebben we allebei een uitje gedaan. Anouk is met de kinderen van de shelter met de bus en boot naar een eiland geweest, waar de kinderen lekker konden klimmen en klauteren. Daar hebben ze wat spelletjes gespeeld (Cricket natuurlijk, de nationale sport hier) en ook was er speciaal eten voor de kinderen. Daarna met de boot en de bus terug en de dag van de kinderen kon niet meer kapot.
Ik ben met de kinderen uit de infirmary naar de bioscoop geweest. Alle kinderen die in staat waren mee te komen zijn mee geweest, dat betekende wel met 10 man in een autoriksha, no problem sister. De film was lang en raar, maar de kinderen vermaakte zich prima. In de pauze nog een zakje popcorn en ons uitje was compleet
De dag daarna zijn we nog even gaan werken en daarna lekker aan gaan rommelen om onze koffers in te pakken. s Avonds hadden we de “heropening” van de shelter en dat was een big happening. Anouk en ik moesten voor in gaan zitten achter een tafel. Daar kregen we een bosje bloemen, een bloemenkrans en een kaart. Naast ons zaten nog 2 jongens die hun college hadden afgesloten en nu Navajeevan gingen verlaten omdat ze een baan gevonden hadden. 2 succesverhalen dus! En toen begon het speechen. Eerst de vader toen de jongens en toen Anouk, wat meteen vertaald werd in Telugu. Daarna kon het computerlokaal/naaiatelier geopend worden. Met een schaar die niet knipte, is het ons uiteindelijk gelukt het lintje door te knippen en toen moest er, geheel Indiaas, een kokosnoot kapot geslagen worden. Nog nooit eerder gedaan, maar toch was het ons gelukt.
Later die avond hadden we afscheidsdiner met de vrijwilligers. We kregen een mooie mok en een certificaat van Navajeevan (heel onverwacht, we moesten eerst zelf onze foto doorsturen)
Van de vrijwilligers kreeg Anouk postcards, want die had ze nog niet genoeg. En ik kreeg een boek. Erg leuk om alle verhalen te lezen.

De 9de zijn we om 11 uur vertrokken richting Mumbai, dat was een treinreis van 22 uur met een stop van 2 uur. Al met al lang, maar wel erg mooi om wat van India te zien. En gelukkig kun je vrij goed slapen in de trein, de banken kunnen namelijk omhoog geklapt worden en dan heb je 3 bedden boven elkaar. En ook om eten en drinken hoef je je geen zorgen te maken. Op elk station komen er 10 verkopers de trein binnen met Chai Chai, Coffee Coffee, Samosa Samosa, Idly Idly, Ice cream etc.
De volgende dag om 11 uur kwamen we aan op het station in Mumbai, waar Anne en Wouter ons al op stonden te wachten. In een auto zijn we naar onze hotels gereden. Omdat het appartement nog niet helemaal rond was, zitten zij in een hotel geregeld door Wouters werk en wij zitten om de hoek in een iets minder duur hotel. Maar de douche is (lauw) warm en er is licht en we hoeven hem maar met zn 2en te delen, dus behoorlijk luxe voor ons.
We zitten in Mumbai in een heel ander deel India, hier kun je alles krijgen. Dus voor lunch hadden we een lekker broodje hamburger en als avond eten ook een heerlijk europees restaurant. En dat is even wennen als je 4 maanden bijna niks anders dan rijst hebt gezien en alleen maar met je handen hebt gegeten. Al met al een behoorlijke cultuurshock dus.